Gedichten
Aantal gedichten in DataBase: 56Het regende
de straten kermden
harder dan mijn hart
het laatste licht poogde
de kamer binnen te schemeren
de gordijnen met vatsige vingers
ze duwden het moeiteloos weg
Hoe lang kan een mens zo leven
Gevangen in 't web van gemis
Een gedwongen kluizenaar
Gegijzeld door de duisternis
Het sneeuwde
een wit landschap
krakende doffe stappen
richting een nieuw begin
maar de toegang werd geweigerd
de vraagtekens bleven
hangen in de strakke lucht
Hoe lang kan een mens zo leven
Wegkwijnend in eenzaamheid
Een gedwongen kluizenaar
gedompeld in vergetelheid
Het voorjaar
de laatste kans
op een verbetering
onderschat nooit de kracht
van een hand die naar je reikt
en wees dankbaar voor het oog
dat zonder vragen naar je kijkt
Een mens kan niet leven
zonder een goede buur of vriend
Een zet, een duw, een steun
Dat is wat iedereen verdient
De zon
zij straalt
en die glimlach
van eeuwige dankbaarheid
het warme gevoel
van het samen zijn
Ik zal het nooit vergeten
©2024: Evelyn van Wijlen
Nu dans ik met de dood
we passen heel wat af
wachtend op de laatste noot
hopend op een vredig einde
Maar dan besef ik me opeens
Ik dans veel liever op papier.
©2024: Evelyn van Wijlen
De mensen zijn als lege huizen
Er waait een kille wind doorheen
Het fundament, dat is er
maar verder is er niets dan steen
Ik voel me als de stad
waarin ik ben geboren
Een stad die voor mij
niets meer dan een kale vlakte is
De straten zijn er nog
de regen huilt, verdriet
heerst in mijn haven
een thuis dat is hier niet
Ik voel me als 't kerkhof
achter een verlaten kerkgebouw
Ooit zocht ik hier troost
maar ik vond enkel 't gemis
Mijn stad is toe aan renovatie
de wederopbouw, kan ik alleen
Het fundament, dat is er
stap voor stap, steen voor steen
©2024: Evelyn van Wijlen
Een gedicht laten maken
Wilt u een gedicht op maat laten maken?
Dat kan!
Neem vrijblijvend contact met mij op via de contactpagina.