23-03-2014 | Mijn stad
De mensen zijn als lege huizen
Er waait een kille wind doorheen
Het fundament, dat is er
maar verder is er niets dan steen
Ik voel me als de stad
waarin ik ben geboren
Een stad die voor mij
niets meer dan een kale vlakte is
De straten zijn er nog
de regen huilt, verdriet
heerst in mijn haven
een thuis dat is hier niet
Ik voel me als 't kerkhof
achter een verlaten kerkgebouw
Ooit zocht ik hier troost
maar ik vond enkel 't gemis
Mijn stad is toe aan renovatie
de wederopbouw, kan ik alleen
Het fundament, dat is er
stap voor stap, steen voor steen
©2015: Evelyn van Wijlen;
Een gedicht laten maken
Wilt u een gedicht op maat laten maken?
Dat kan!
Neem vrijblijvend contact met mij op via de contactpagina.