Gedichten
Aantal gedichten in DataBase: 56Gehuld in het mysterie van de nacht
doolt zij rond
Gevuld zijn haar ogen
met tranen van eenzaamheid
en 's avonds zingt ze huilend
Spiegel spiegel aan de wand,
wie is de mooiste van dit land?
Ik sluit mijn ogen en alles versteend
In deze wereld ben ik alleen.
Hangend aan de touwtjes van de poppenspeler
Geen God of Satan
want Hij draagt geen naam
Hij draagt enkel zijn geweten
En 's avonds schreeuwt hij zwijgend
Niemand weet het, niemand mag het weten
Uiteindelijk zal zij mij toch vergeten
Ik laat haar nooit en te nimmer vrij
ik houd van haar, zij niet van mij
Dagen, weken, jaren verstrijken
maar deze wereld kent geen tijd
Zij blijft dolen, schreeuwen, huilen
Hij blijft wegkwijnen in spijt
Liefde voel je van twee kanten
Je geeft en neemt, in evenwicht
Hij wilde haar alles geven
maar ontnam haar al 't levenslicht
Op een dag was er een bezoeker
in het helse paradijs
Een man gehuld in het mysterie van de nacht
Onbekend, onbemind en door sommigen gehaat
De poppenspeler ging te keer
De poppenspeler was niet meer
De poppenspeler was te laat.
Omarmd door de liefde van de duistere man
Voelde zij zich eindelijk compleet
De wereld om haar heen vergetend
Voelde zij zich oh zo groot....
Zei vroeg de man zijn naam te geven
De man zei zacht
Ik ben de Dood.
©2024: Evelyn van Wijlen
Het kind in haar wil rennen
ver weg van haar zorgen
Het kind in haar wil zijn
en niet wegkwijnen in pijn
Het kind in haar wil rennen
ver weg van haar zorgen
het kind in haar wil leven
in vandaag maar ook naar morgen
Nu wil het kind in haar graag spelen
maar zij kan enkel spelen met de wind
het kind in haar wil rennen maar
Gestorven is haar kind.
©2024: Evelyn van Wijlen
De zon schijnt helder aan de hemel
Maar wanneer hij weer verdwijnt
Verbergt zij zich in haar cocon
Totdat haar lieve zon weer schijnt
Hij omarmt haar zorgen
En blaast ze weg
samen met de wind
De liefde voor het leven
dat is wat hen verbind
De zon in al zijn pracht en praal
doet zelfs de bloemen bloeien
En op een dag, ziet hij, de zon
zijn lieve vlinders vleugels groeien
Hij omarmt haar zorgen
En blaast ze weg
samen met de wind
De liefde voor het leven
dat is wat hen verbind
De vlinder vliegt nu voor het eerst
Maar haar verlangen is zo groot
Haar liefde voor de zon, haar redder
betekende voor haar de dood.
De zon was oh zo treurig
zijn vlinder was nu dood
dauwdruppels, zijn tranen
tekenden het ochtendrood
Maar zijn vlinder was niet verdwenen
Want 's nachts niet heel ver van de maan
Ziet de zon zijn grote liefde
Samen met hem aan de hemel staan.
©2024: Evelyn van Wijlen
Een gedicht laten maken
Wilt u een gedicht op maat laten maken?
Dat kan!
Neem vrijblijvend contact met mij op via de contactpagina.