26-07-2012 | Kijk..
Ik tuur door het glas
en zie enkel verdriet
maar die vrouw die staat te huilen
Was er gisteren nog niet
ze wordt gemarteld door 't verleden
Woorden die de huid doen verbranden
tot er niets van haar overblijft
enkel twee verkrampte handen
Ze raken het glas voorzichtig aan
het lijkt wel of ze naar me reiken
Om haar te kunnen helpen
moet ik in haar ogen kijken
Ik zie hoe tranen vallen
ik zie haar lege blik
en nu ik in haar ogen kijk
besef ik...dat ben ik.
©2015: Evelyn van Wijlen;
Een gedicht laten maken
Wilt u een gedicht op maat laten maken?
Dat kan!
Neem vrijblijvend contact met mij op via de contactpagina.