Ik woon hier op mijn eiland
in de oceaan van het gemis
ik reik jullie mijn hand
Maar jullie lijken steeds verder
weg te drijven
De deur staat altijd open
Ook al zijn de ramen dicht
Dat heeft een goede reden
Zonder jullie is er geen licht
Geen zon die naar binnen kan schijnen
Zelfs de maan laat het afweten
de stilte schreeuwt door mijn huis
en ik vraag me af...
zijn jullie me soms vergeten?
Ik zie jullie in mijn dromen
Jullie stampen door mijn gedachten
ik reik jullie mijn hand
maar mijn oceaan overstroomt
door alle tranen
De deur staat altijd open
wagenwijd of op een kier
ik schreeuw samen met de stilte
kom terug bij mij, kom hier
Ik mis jullie zo verschrikkelijk
de pijn gaat door merg en been
de zwijgende stemmen omringen me
en ik herinner me...
de dag dat ik voor jullie ogen verdween
-Kinderogen vol van onschuld
Ogen die niet zullen vergeten
Wat jij voor ze hebt gedaan
Maar laat die ogen verder kijken
Blijf niet stilstaan in de tijd
Laat de kinderen verder leven, laat ze
net als jij verder gaan.-
©2015: Evelyn van Wijlen;
Een gedicht laten maken
Wilt u een gedicht op maat laten maken?
Dat kan!
Neem vrijblijvend contact met mij op via de contactpagina.